Al weer komkommertyd

Die afgelope jaar het toe vervlaks vinnig afgeloop.

Op K'rant se terrein is die jaar gekenmerk deur uitgawes wat nie meer so volop was soos vorige jare nie, maar as 'n mens die gemiddelde ouderdom van gewese Perskor-werknemers in ag neem, is dit seker te verstane.

Hierdie is die laaste bydrae vir 2015 want daar is al 'n vrag komkommers wat al weer hard roep om geskil te word en dis immers die redaksie se taak. Indien die rusdae enige herinneringe uit die Perskor-dae wakker skud, pen dit asb neer en stuur aan vir die nuwe jaar.

Ons wens al ons lesers alles wat goed en mooi, vredevol en vreugdevol is, toe vir die feesdae. Ry voorspoedig en kom ongedeerd tuis.

Chris Vermaak mis sperdatum én die oorlog

KARIN PRETORIUS skryf: Ek het geweet as K'rant bietjie karring aan ons geheue gaan dit my aan een of twee stories laat dink wat ek nie andersins sou onthou het nie:
i) die beste -- maar werklike -- verskoning vir ‘n sperdatum wat nie gehaal is nie en
ii) ‘n scoop vir jou koerant omdat die opposisie nie na jou wyse raad wou luister nie!

Op 10 Februarie 1981 -- bykans ‘n jaar ná onafhanklikheid in Zimbabwe -- is die Entumbane militêre kamp naby Bulawayo in ‘n slagveld omskep toe Zipra- en Zanla-magte van onderskeidelik mnr Joshua Nkomo en eerste minister Robert Mugabe slaags geraak het.

Nuuskierige toeriste by staatsleiers se nuuskonferensie

NIC VAN OUDTSHOORN skryf: Ek het Gustaf Pienaar se berig oor die nuuskonferensie van John Vorster en James Callaghan met belangstelling gelees want ek was ook daar.

Ek was destyds ('n ruk nadat ek by Landstem gewerk het) skakelbeampte vir Rhodes-universiteit en ook 'n korrespondent vir 'n paar Britse koerante.

Een van hulle het my laat weet van Callaghan se besoek en ek is toe vinnig van Grahamstad na Port Elizabeth.

Amelia verloor stryd teen kanker

DRIES SONNEKUS het laat weet: My dogter, Amelia, is gisteraand oorlede (54 geword in September) ná ‘n stryd van baie jare teen kanker. Daar is drie dogters; die jongste een word maar 11, die oudste doen haar laaste jaar internskap by 3 Militêre Hospitaal in Bloemfontein. Die begrafnis sal in Bloemfontein wees maar ek weet nog nie wanneer nie. (Dries kan by sontaal@mweb.co.za gekontak word - Red.)

Toe John Vorster soos 'n sif gelek het

Gedurende sy SAUK-jare in Port Elizabeth (1973-1977) moes GUSTAF PIENAAR jaarliks toesig hou by die opname van premier John Vorster se nuwejaarsboodskappe. Een opname onthou hy veral vanweë 'n gemoedelike gesprek tussen Vorster en 'n joernalis wat op 'n verrassende noot geëindig het. (Dis nou nie ‘n Perskor-storie nie, maar synde uit dieselfde werksagtergrond plaas ons die interessante storie graag - red)

Dwarsdeur die wêreld gebruik staatshoofde en politieke leiers die jaarwisseling om hul volgelinge oor radio en televisie toe te spreek en hul sterkte vir die nuwejaar toe te wens. So is dit ook in Suid-Afrika.

Piet skrik hom boeglam - eers vir luiperd, toe vir brak

PIET ROOS skryf: Twee keer het ek geskrik. Groot geskrik.

Die eerste keer was daar by Loskopdam waar 'n "mak" jagluiperd my gebyt het. Ek het 'n storie gaan doen oor Des Varaday se jagluiperdplaas en hy vat my die kamp in. Ons stap stadig deur die bosveld en daar lê 'n jagluiperdwyfie so neffens 'n doringboompie.

Ek buk om 'n vloer-foto van die dier te neem en alles is nog reg.

Aas vir storie-vangs

PHILIP DEETLEFS skryf: Ná Piet Ebersöhn se reeks skitter-onderhoude met oom Hermie Hendriks en ander bydraes van die jongste tyd het ons heelwat terugvoering gehad van gereelde lesers wat vir ons vertel het hoe lekker dit is om weer iets nuuts op K'rant se voorblad te sien, en die redaksie stem saam!

Martie Retief Meiring se boodskap is sprekend van die terugvoering wat ons gekry het:

Skaterlag oor panty op 'n paal

JASPER SCHELLINGERHOUT skryf: Evert van Niekerk, oudmotorredakteur van Die Vaderland, was altyd half deurmekaar en stillerig as hy by sy klein glaskantoortjie in Aucklandpark aangekom het.

Hy was vroeg-oggend nie juis spraaksaam nie. Seker maar nie ‘n oggend-mens nie. Maar een oggend ná sy aankoms bars hy kort-kort van die lag uit. Het julle ouens dan nie gisteraand radio geluister nie? En hy mompel iets van “die baas”.

Nou wat het aangegaan, Evert? vra een van die ouens (dalk nog Tom Buys), geamuseerd.

Die Kunstige Perskorhane

PIET ROOS skryf: Daar is hele swetterjoel kunstenaars, spotprenttekenaars en illustreerders wat bydraes gelewer het aan die Perskor-publikasies.

Ons dink altyd eerste aan Len, maar daar was manne soos Lou Henning, Jurko Jankovic, Dov Fedler, Andre de Beer.

Murray en Elzabe Schoonraad het 19 jaar lank navorsing gedoen en 'n ensiklopedie saamgestel van al die kunstenaars van 1900 tot so 1989. Murray is professor in Skone Kunste aan Tukkies en Elzabe het 'n DSc in Plantkunde en ek deel graag die inhoud met K´rant.

Sat vir politiek

Op Jannie Kruger se dienstyd as redakteur van Die Transvaler het die ongelukkige eksperiment met twee mederedakteurs, dr GD Scholtz en Jan van Rooyen, gevolg.

Ek het die indruk gekry dat Van Rooyen moeilik by Scholtz se politieke styl aangepas het. Scholtz, ‘n mens op sy eie, was sekerlik een van die grootste karakters met wie ek saamgewerk het. Hy het onder meer ‘n fantastiese – eintlik fenomenale – geheue gehad. Dit het nie net politieke, geskiedkundige en nuusfeite gegeld nie, ook sport- en selfs perdewedrenuitslae. Hy het byvoorbeeld baie jare se wenners van die Durbanse July-perdewedren op sy vingerpunte geken.

Hendrik Verwoerd was hardkoppig, maar ware heer

Met Hendrik Verwoerd se aanstelling by DT het hy eers ‘n tyd lank by Die Burger gewerk om die ABC van die koerantwese te leer. Daar is vertel dat hy so ‘n goeie leerling was dat hy selfs die tee gemaak het.

Ek onthou hom as ‘n ware heer, maar iemand wat baie sterk standpunt kon inneem. As hy ‘n besluit geneem het, is hy nie maklik oortuig om dit te verander nie, soos sy teenstanders in die politiek later maar alte deeglik ervaar het.

Misdaadstories moes oorlogstories vervang

K’rant (met Hans Lombard se hulp) het uiteindelik vir HERMIE HENDRIKS, oudredakteur van Die Transvaler, omgepraat om van sy ervarings oor 40 jaar as joernalis in diens van die Voortrekkerpers, die Afrikaanse Pers, Dagbreekpers en uiteindelik Perskor, met ons lesers te deel. Die Transvaler se geskiedskrywer, Piet Meiring, het oom Hermie bestempel as “een van die bouers van ons koeranttradisie”.

Teen die einde van 1944 het die leidende geeste by Die Transvaler gemeen dat die Tweede Wêreldoorlog einde se kant toe staan en besluit om ‘n misdaadverslaggewer aan te stel om die leemte te help vul wat ‘n gebrek aan oorlogsnuus kon laat.

My broer, Hein (Die skrywer R Hendriks, wat ook die Rooi Jan-boeke onder die skuilnaam Casper H Marais geskryf het. – Red), het vroeër vir DT gewerk en was op daardie tydstip ‘n vryskutskrywer, wat onder meer speurverhale geskryf het, en hy is genooi vir ‘n onderhoud om die pos te vul.

EKSKLUSIEF: Oom Hermie lig die sluier!

Hermie Hendriks
40 jaar gelede

Hermie Hendriks

onlangs

Ná vier dekades in die joernalistiek en by publikasies wat in K'rant se stal pas, het Piet Ebersöhn die voorreg gehad om die merk- waardige Hermie Hendriks se geheue te tap. Hy lig die sluier oor groot name uit die verlede.

Maandag, Woensdag en Vrydag word hierdie baie interessante en heerlike lekkerlees-verhaal in K'rant gepubliseer.

Maak seker jou K'rant beland saam met jou koffie op die ontbyttafel!

Statige Kitty Vermaak, ‘n vrou met smaak

ESTELLE DE BRUYN skryf: Ek was vir 'n bitter kort tydjie deel van die Perskor-familie, skaars 18 maande. Maar die juwele in my herinneringe sal altyd by my bly. Ek onthou die uitsonderlike Kittie Vermaak: Vroueblad-redaktrise van Die Vaderland.

Kittie het haar half oor my ontferm, want ek was ‘n boere-girl van Orkney met 'n PU vir CHO-graad wat my in die ongelooflike wêreld van die Goudstad se joernalistiek begewe het.

Kom ons leer Russies praat

André du Toit

ESTELLE DE BRUYN skryf: Die assistent-redakteur van Die Vaderland toe ek in1981-1982 daar gewerk het, was André du Toit. Hy het eendag vertel dat hy Russies leer.

Hoekom? wou ons weet. Ai ai ai, verduidelik hy aan ons groot-oog jong joernalissies: "As die kommuniste hier oorneem, en die Russe kom, gaan ek die ou wees wat hulle wys waar die kafeteria en die toilette is!"

Juhan Kuus is oorlede

SUZELLE FOURIE skryf: Met ‘n geskeurde skouerspier wat my uit die slaap hou, bring ek my nagte meestal deur met swerftogte op die internet. Tydens so ‘n laatnag geswerf die afgelope week kom ek toevallig af op ‘n berig oor die onlangse dood van fotograaf Juhan Kuus in Kaapstad.

Ek het Juhan nie goed geken nie, maar onthou hom wel. Hy het in die vroeë jare sewentig saam met oorle’ Gerrie (fotograaf Gerrie Fourie, Suzelle se man -- Red.) vir Rapport gewerk en ek onthou dat Gerrie destyds groot agting vir Juhan se werk gehad het. Hy het hom as een van die beste persfotograwe in Suid-Afrika beskou, ‘n mening wat deur vele ander in die beroep gehandhaaf is.

Piet spring loesing vry

PIET ROOS skryf: Kemptonpark was destyds 'n sentrum vir die aanspreek van sake vir dwelm- en porno-oortredings omdat die lughawe daar was. Die ouens wat op die lughawe gevang is, is na die plaaslike landdroshof gebring.

In daardie dae was onsedelikheid 'n baie ernstige misdaad. Die manne het oorsee sulke opvoedkundige tydskrifte soos Playboy en ander stoutighede gekoop en huis toe gebring.

So was daar 'n welbekende man en sy maters van Vrede in die Vrystaat wat bietjie oorsee gaan pret maak het.

Reisgogga byt vir Ona by Die Transvaler

ONA VILJOEN skryf: Dis moeilik om te onthou presies wanneer die reisgogga my gebyt het. Dalk was dit toentertyd toe Club Med my na Reunion-eiland uitgenooi het om ’n artikel oor hulle vir Die Transvaler se naweekbylae te skryf.

Ai, hoe lekker was dit nie!! Behalwe dat ek en ’n ander meisie wat ook hulle gas was, een oggend besluit het om "topless" op ’n afgeleë stuk strand te gaan "tan" (dit was nog voordat swaartekrag sy tol geëis het). Sjoe, daardie aand het ons die gevolge gedra: bloedrooi was daardie sensitiewe gedeeltes. In so 'n mate dat die bestuurder se vrou vir ons jogurt gebring het om aan te smeer. Dit trek glo die angel van sonbrand uit!

SA se beste fotograaf in sy tyd

SIPKE DE VRIES skryf: Ek is vreeslik jammer om te hoor van Gert se afsterwe. Ek het 'n rukkie gelede nog met hom en sy vrou Marie gesels. Dit het toe nog goed gegaan met hulle.

Gert Hattingh was in 1963 my eerste "baas" as hooffotograaf van Die Transvaler. Ek het pas uit Nederland hier aangekom en dit was my eerste werk in Suid-Afrika. Gert het my die fynere kunsies van die persfotograafwerk geleer.

Talentvolle Gert Hattingh Woensdag ter ruste

GERT HATTINGH se vrou Marie het laat weet dat Gert se roudiens Woensdag 15 Julie in die NG Kerk Hartenbos gehou sal word. Sy het gesê Gert het onlangs maagprobleme ontwikkel wat veroorsaak het dat hy die afgelope twee weke nie meer kon eet nie. Gert is eergisteroggend (8 Julie 2015) oorlede.

As 'n huldeblyk aan Gert publiseer K'rant 'n storie oor Gert wat in April 1991 in Perskorhaan gepubliseer was.

Gert Hattingh oorlede

Gert Hattingh, voormalige fotograaf van onder meer Die Vaderland en Die Transvaler, is vanoggend oorlede. K'rant sal hopelik binnekort meer inligting hê.

Van treindrywer tot spotprenttekenaar

WEYNI DEYSEL was nie net een van Suid-Afrika se befaamde spotprenttekenaars nie. Hy was 'n leergierige mens. Voor hy by Die Vaderland spotprentkunde by Len Lindeque geleer het, het hy geleer om 'n treinmasjinis te word en toe dit hom nie meer aangestaan het nie, het Weyni teologie gestudeer.

Weyni is in 1951 in Port Elizabeth gebore en het in 1970 aan die Pretoriase Kunsskool gematrikuleer.

In die greep van die nul-uur vasgevang

HANLIE SWANEPOEL-VORNBERG skryf: Ek moes tien jaar lank
tweeweekliks vir Rose Rose die rubriek "Doodluiters" skryf.

Die eerste helfte van die tyd was ek heeltyds in die redaksie van die tydskrif en was dit maklik om ´n onderwerp te vind. Ek kon my van die redaktrise, Martie Snyman, en van my kollegas laat inspireer.

Die tweede helfte was ek egter reeds in die buiteland. Ek was jonk getroud en die ma van twee klein kinders. Die rubriek moes daardie jare nog vroegtydig per lugpos gestuur word.

Ons vlieg agter die Bek se baba aan

KARIN PRETORIUS skryf: Ek het nou nie soos ons minister van sport Amerika toe gevlieg vir die boksgeveg van die eeu tussen Floyd Mayweather en Manny Pacquiao nie, maar wel na Durban vir ‘n storie oor die geboorte van die eeu - díe van die eersgeborene van boksheld en swaargewig-kampioen, Kallie Knoetze en sy vrou Elize.

Of só altans het mev Baby Hyman, hoofredaktrise van Rooi Rose, gedink toe Kallie-Matt gebore is. Ek glo broeisheid het die ouma in tant Baby oorrompel en al wat sy wou hê, was ‘n artikel oor die Knoetzes en klein Kallie-Matt wat vernoem is na sy peetpa, Matt Lotter. Hy was die broer van afrigter-bestuurder Billy Lotter.

Slange-hel in die wildtuin

MAUREEN SWART skryf: Reeds as 'n pas-uit-die-klaskamer-groen verslaggeefster by Die Vaderland het ek besef dat 'n joernalis te alle tye op die onverwagte voorbereid moet te wees. 'n Storie verloop nie altyd uit soos jy verwag het hy gaan loop nie. Selfs 'n oënskynlik onskuldige "human interest" gebeurtenis kan 'n onmenslike kinkel hê. Verwag die onverwagte, dus.

So gebeur dit dat Frans du Toit my een naweek na 'n privaat wildtuin iewers in die ou Transvaal stuur om 'n storie te doen oor 'n groep Britse akteurs wat op 'n toer deur Suid-Afrika was. Hulle was tussen opvoerings en sou die naweek by dié betrokke wildtuin ontspan.

Johan stap via K'rant op ou paaie

JOHAN LOTTERING skryf: Ek het twee keer by Perskor gewerk, eers in die laat sewentigs in die sportredaksie onder Chris Botes en toe Johan Volschenk by Hoofstad en toe weer in die laat tagtigs in die subkantoor by Die Transvaler, onder hoofsub Sandy MacDonald.

Ek het dikwels in die nagkantoor gewerk. Gert Coetzee het soms diens gedoen as nagnuusredakteur. Tommy Nel, sy regterhand in ‘n stadium, het baie maal met smaak vertel hoe ons voorgangers een jaar bevrore hoenders vir Kersfees gekry het.

Kolskoot-foto van Perskor-man

GERHARD BURGER was nie net een van Suid-Afrika se beste sportredakteurs en ‘n knap redakteur van Transvaler nie. Hy het ook ‘n aanvoeling vir militêre bedrywighede.

Die Queen Mary 2 het onlangs by Port Elizabeth, waar Gerhard woon, aangedoen.By Fort Frederick het hy onderstaande bedreiging vir die Britse seevaarders raakgeloop en sy kamera uitgehaal. ‘n Mens weet nooit wat kon gebeur het nie en dan het hy “scoop”-foto's soos min gehad.

Wie onthou die Excelsior-skandaal?

IRENE GROBBELAAR skryf: Ek is tans besig met my meestergraad in visuele studies aan die Universiteit van Stellenbosch. Ek doen nou navorsing oor die Excelsior-skandaal gedurende die 1970's en het op julle blog afgekom.

Ek vra groot asseblief dat enige joernaliste en fotograwe wat inligting of foto´s van die gebeurtenis het my per epos nader by lenoblephotography@gmail.com. Ek sal julle ewig dankbaar wees! Ek het gesien dat Willie Buys en Gerrie Fourie spesifiek betrokke was by die onderwerp.

(Gerrie Fourie is oorlede. Willie Buys se storie oor die Excelsior-seksskandaal is HIER -- Red.)

Ode aan die "steroïde-joernalis"

JASPER SCHELLINGERHOUT skryf: Waar het jy nou ‘n getrouer en veelsydiger en meer ywerige redaksielid kon kry? Nooit het die hoofredaksie gewonder oor sy produktiwiteit nie, of gevrees dat daar géén nuus vir die volgende uitgawe sou wees nie.

Nou dat ons die getroue Sapa moes groet, reflekteer ‘n mens byna vanselfsprekend op ‘n ander groet van ‘n klompie jare terug -- die teleksmasjien wat stil geraak het.

Nes ‘n duisend vinke in ‘n vlei het ‘n goeie halfdosyn of meer van hulle se gekletter ‘n spesiale adrenalienelement en polsslag in ‘n koerantkantoor ingebring.

Elvis is dood

GERHARD KLEIJN skryf ja, díé oorlede Sapa darem: Dit was in die nanag van 17 Augustus 1977. Die koerant (Oggendblad) het lank reeds gesak en die grondvlak-rolpers het knap begin om die hele ou Mitchelstraatgebou aan die bewe te sit. In die nagkantoor was die manne besig om die laaste leksels uit ‘n breëskouer-fles te ledig.

Wat dit was wat my laat besluit het om juis tóé ‘n draai in die telekskamertjie te loop maak, weet ek nie. Die vystuks teleksmasjiene, skouer-teen-skouer en amper op oog-hoogte (vir die meeste) op ‘n toonbank ingeryg, was met my intrapslag doodstil. En toe kry die Sapa-masjien in die hoek skielik lewe: “Pieng. . . pieng. . .pieng!” En nog ‘n paar dringende pienge, maak die gedoente voor sy papiertong langer begin uitratel. Ek staan nader.

Sapa se rangskikking om hulp

JOHANN BRITZ skryf: Sapa se heengaan het my herinner aan 'n voorval jare gelede.

My goeie vriend, wyle Con Crous, was hoof van die Sapa-kantoor in Windhoek en was meestal die enigste personeellid wat die hele gebied moes dek. Soms het hy darem tydelike hulp gekry in die gedaante van afgestudeerde kommunikasiestudente van die Rhodes Universiteit.

Ingevolge 'n samewerkingsooreenkoms het ons afskrifte van kopie aan Sapa beskikbaar gestel en het ons van tyd tot tyd spesiale versoeke vir bystand gekry waar Con en sy mense nie kon bykom nie.

Totsiens Sapa

PHILIP DEETLEFS skryf: Die Sapa-berig hieronder is die laaste een ooit. K'rant se redaksie het dit goedgedink om die berig verbatim te plaas nadat Sapa sy ligte Dinsdag om middernag vir oulaas afgeskakel het. Saam met Gerhard Burger (e-pos onder) sê ons namens al die oud-Perskormense dankie aan Sapa vir die getroue diens wat oor al die jare so mildelik aan intekenare gebied is.

In hierdie Sapa-berig word twee van ons Perskor-kollegas genoem. Die eerste is Hannes de Wet. Hannes was in sy dae hoofverslaggewer van Die Vaderland en later parlementêre verslaggewer en toe Perskorburo se verteenwoordiger in Washington.

Foto's: reünie, 2015

PEET SIMONIS het foto's by die Perskor-reünie, 2015 geneem, maar ongelukkig die meeste daarvan verloor. Hier is 'n klompie wat oorgebly het.

PIET ROOS het die volgende laat weet: Dankie vir die reünie! Baie dankie vir almal wat betrokke was by die reëlings. Die gesels was lekker, die kos lekkerder en die wyn die lekkerste.

Lees gister se berig oor die reünie HIER.

Reüniegangers klink `n glasie op oom Hermie

PIET EBERSÖHN skryf: `n Sestigtal reüniegangers het vanjaar se kuier, wat weer soos die afgelope aantal jare deur die Perskortrust geborg is, by Forno Italiano in Wilgeheuwel, Johannesburg, bygewoon en die geleentheid benut om `n glasie op Hermie Hendriks te klink wat hoop om binnekort sy 90ste verjaardag te vier.

Harald Pakendorf, gewese redakteur van Oggendblad en Die Vaderland, het die heildronk op oom Hermie ingestel.

Sapa kry die doodskoot

PHILIP DEETLEFS skryf: Een van die eerste dinge wat 'n mens as leerlingverslaggewer moes leer doen, was om te tik. Nie sommer net uit jou kop uit nie. Nee, jy moes van die Sapa-berigte wat onophoudelik uit die teleksmasjien gekom het, vertaal.

Van die eerste "stories" was om Sapa se weervoorspelling vir die volgende dag vir die hele verspreidingsgebied van die koerant te vertaal. Jy moes ook die stories afskeur en vir die nuusredakteur gee sodat hy dit vir verdere aandag kon uitdeel. Stories moes dalk opgevolg word of net vertaal word.

Rika onthou haar dae as DT se krieketnooi

RIKA VAN GRAAN skryf: Julle jonges het my leer ken as misdaadverslaggewer en in die plattelandse redaksie by Die Transvaler. Ek dink in daardie stadium het ek ook nog die eiendomsbylae vir elke naweek versorg.

Maar dit was nie al nie! Twee maande nadat ek by DT begin werk het, was ek die koerant se krieketnooi! Dit was darem nie 'n skoonheidskompetisie nie!

Mnr Carel Nöffke, destyds die hoofredakteur, het geweet van my voorliefde vir sport. Ek het eers elke dag my draagbare radio saamgeneem kantoor toe om die krieket te luister. Dit het die hoofredaksie op die ingewing gebring om 'n inligtingsdiens aan ons lesers te bied. Onthou daar was nog nie televisie nie.

Wys vir oom Jacob net ‘n olifant …

JAPIE BOSCH skryf 42 jaar gelede in Perskorhaan: Wys vir oom Jacob, Die Vaderland se kunstenaar, 'n olifant en hy is in die sewende hemel. Dis sy heerlikste tydverdryf om oor naweke in sy ateljee by die huis te sit om diere van foto's af te teken.

Feitlik elke jaar in Mei pak George Jacoby op en vertrek na die Krugerwildtuin. Daar sal hy vir ure die diere se bewegings dophou en foto's van alle hoeke af neem.

April 1973

Oom Jacob sê hy het veral 'n voorliefde vir olifante, omdat hulle interessante bewegings het. As hy in die wildtuin is, is hy altyd eerste op die uitkyk vir olifante.

Reünie 2015: Goeie en slegte nuus

Daar is goeie en slegte nuus oor die reünie vanjaar.

Eers die slegte nuus: In `n ongekende vlaag van belangstelling is al die geborgde plekke reeds opgeraap – selfs voor ons, soos normaalweg, `n tweede kennisgewing moes uitstuur en `n volle twee weke voor die geselligheid.

Slyp jou tande vir vanjaar se reünie

PIET EBERSÖHN skryf: Vanjaar se saamtrek van oudwerknemers van Perskor en sy voorgangers (dis nou APB, Dagbreekpers, Voortrekkerpers, Republikeinse Pers, ens) is op Sondag 22 Maart 2015.

Dit sal by die restaurant Forno Italiano, Westrand Retail Crossing, h/v Nic Diederichsboulevard en Hendrik Potgieterweg, Wilgeheuwel, Roodepoort, byna reg langs die restaurant wees waar ons verlede jaar vergader het.

Dougie streel sy lewer

PAUL KRUGER skryf: Ek het lekker gelees aan Johann Britz se hofstorie en van Dougie Jones se gat, dis nou die een aan die voorkant in sy “onderpens”. Sy woorde.

Toe ek by die redaksie van Die Vaderland ingetree het, het ek onder die vleuels van Jan Hoeksema beland en vir bykans die eerste 12 maande het ek meesal uit Johannesburg se landdroshof verslag gedoen.

Nou die dag vertel ek en ‘n plaaslike prokureur van Hermanus oor en weer stories uit die hof en kom sy met hierdie mooi ene vorendag:

Spioenskrywer Stoffel bly klandestien

GERT BASSON skryf: Ek verwys na die navraag na Stoffel Pienaar, skrywer van die Olaf Bouwer-spioenasiereeks, in K’rant.

Eerstens, dit is die skuilnaam van 'n veteraan-joernalis en hy wil graag anoniem bly.

Hy het my gevra om dié boodskap deur te gee: Hy wil nie met die betrokke persoon, of ander, oor sy boeke onderhandel nie.

Wie weet waar Stoffel Pienaar is?

QUENTEN HATTINGH (uitgewer) skryf: Kan K’rant ons asseblief help om met skrywer STOFFEL PIENAAR in verbinding te tree?

Ons kon vasstel dat hy lank assistent- en verhaleredakteur van sowel Rooi Rose as die Brandwag was, asook redakteur van Fleur. Hy was die skepper/skrywer van die gewilde Spioen Olaf Bouwer-reeks wat in die Brandwag, Dagbreek en Landstem verskyn het, en ook in Perskor se Olaf Bouwer-boekklub.

Sy Olaf Bouwer-strokiesverhaal, geïllustreer deur Len Lindeque, het weekliks in Dagbreek en Landstem verskyn.

Len Lindeque nie op sy bek geval

JAC DE VRIES skryf: Lojaliteit steek sy kop soms in verskeie vorme uit. Soos die dag toe ek, Len Lindeque en baas Dirk Richard by Marius Jooste in die kantoor was. Wat die geleentheid was, onthou ek nie meer so mooi nie, maar die verdere verloop sal saam met my graf toe gaan.

Jooste was nie die maklikste mens om mee klaar te kom nie en het dit skynbaar sy lewensroeping gemaak om dit by almal tuis te bring.

Beswaar, U Edele - uit die persbank!

JOHANN BRITZ skryf: Sal ons hulle ooit vergeet – daardie twee hardebaard-legendes uit die sestigs? Dougie Jones met die letsel van ‘n koeëlwond in sy heup. Koel soos die onderkant van ‘n kopkussing. Tom Smit, uitgeslape veteraan wat ‘n fortuintjie met die Rhodesian Sweep gewen, en dit later verloor het.

Waar dié twee ook al beland het, van die Sans Souci in Aucklandpark en die Residensie in Pretoria tot die Grand in Windhoek, het hul reputasie baard gekry. Hardekwas, sinies, onverskrokke. Manne van die Ou Skool wat vir niks en niemand gestuit het nie; nie eens vir ‘n regter van die Hooggeregshof nie. Dit het ek eerstehands ervaar met my vuurdoop in die Paleis van Justisie.

Ongerieflike nuuswaardigheid lei tot rooi gesig

MARIUS DU PLOOY skryf: Soveel van die toentertydse stories en gebeure skakel mens se nostalgiese reseptore aan, maar ongelukkig ook 'n paar wat dalk afgeskakel moes bly.

Hoewel my heeltydse Perskortyd maar kort was, het dit ‘n stewige grondslag gevorm van my mens-, media- en PR-begrip vir die jare daarna. Een van die lesse was dat mens baie meer moet stilbly en meer luister.

Karina fnuik my planne

Skrywer en akademikus André P Brink is Vrydagaand oorlede.  Hanlie Swanepoel-Vornberg het 'n ruk tevore meegaande aan K'rant gestuur.

HANLIE SWANEPOEL-VORNBERG skryf: ´n Wedstryd en ´n reeks artikels is ´n goeie sirkulasiebouer in ´n tydskrif.

Só het ons op ´n dag by Rooi Rose oorweeg om ´n reeks oor bekende Suid-Afrikaanse skrywers te doen. Ek was om meer as een rede vuur en vlam.

"Asseblief, mevrou Snyman " het ek by redaktrise Martie Snyman voorbrand gemaak. "Indien ons die reeks aanbied, kan ek tog asseblief met André P Brink ´n onderhoud voer?"

Ou Harry laat hoor van hom

GERHARD KLEIJN skryf na aanleiding van Hanlie Vornberg-Swanepoel se navraag oor Harry van den Berg:

Ou Harry het my verlede jaar uit die bloute van baie verloopte jare gebel. Hy wou praat oor die moontlikheid van ‘n wynrubriek in ons tydskrif en ‘n gesamentlike wynsmousery.

Harry bly nou in Pretoria se ooste, ná baie jare in die Kaaplandse wynwêreld. Daar het hy hom duidelik bekwaam in die fynere kunsies van wynskryf, -smous, -proe en geniet.

Lekker verrassing van Johann en Anina!

HANLIE VORNBERG-SWANEPOEL skryf: Dit was ´n verrassing om onlangs van Anina Roux en Johann Britz te hoor. Ek en Anina was `n ruk lank vriende en sy het vir my en Richard dikwels in haar woonstel in Linden vir ete genooi. Sy kon lekker kosmaak en het dit baie stylvol opgedis. Dit was lekker om by haar te kuier.

Johann was een van my kollegas by die joernalisteskool en sy ma was so gaaf en het ons almal een Sondag vir ete genooi. Die meeste van ons was ver van die huis af en dit was gesellig om by mevrou Britz lekker boerekos te gaan eet.

K'rant het historiese waarde

PAUL KRUGER skryf: Baie dankie aan al die betrokkenes vir die pragtige aanbieding van die krokstorie. Dit word gewaardeer. Dra my dank aan die redaksie oor.

'n Mens sou kon redeneer dat hierdie waarskynlik (benewens die betrokke eksemplaar van Die Vaderland waarvan daar net een bestaan) die enigste openbare aantekening van hierdie operasie is. Hierdie en die ander stories wat in K'rant verskyn het, en nog verskyn, se historiese waarde is onmeetbaar.

Feit is net, lank nadat ons almal tussen die sterre kamp opgeslaan het, sal K'rant op die Internet bly voortleef. Onse nageslagte sal daarop afkom en baie genot put. Daarvan is ek seker.

Julle doen groot werk met K'rant. Moenie ophou nie.

Daar is nog so 'n paar soortgelyke stories wat ek mettertyd (Afrikaanse onnie het altyd "metterwoon" gesê) sal aanstuur vir oorweging.