GLAZELLE POHL skryf: Hier is die Zoom-besonderhede vir 19 Desember 2024 om 10:30.
Meeting id 5399657696
Passcode 1234
Of as jy ʼn Zoom app en login het, kan jy dié een gebruik:
https://us06web.zoom.us/j/5399657696?pwd=ZUVSVjVVZ3dFc2Y1
NnVLTXNaNVhWZz09&omn=73754508894
WILLEM ALLEN se dogter Glazelle Pohl laat weet dat hy vanoggend (13 Desember 2025) op 86 oorlede is ná ‘n stryd teen kanker. Hy was die afgelope drie maande ernstig siek en het veral die laaste maand vinnig agteruit gegaan.
Hy is op 13 April 1938 gebore.
Willem laat sy vrou Gladys en ʼn hele groot familie agter: sy dogters, Rosa van Eck, Wilma Schutte, Glazelle Pohl en Rene du Toit; skoonseuns Jannie van Eck, Ignatius Pohl en Thomas Rensleigh; sewe kleinkinders en ses agterkleinkinders.
Ná my laat werkery in Rapport se kantoor in die perssentrum het ek regs gedraai in Fleet in die rigting van Trafalgarplein. Hy was, kleurryke verlede en al, self nie veel van ‘n straat nie. Maar die name teen die geboue aan weerskant het hom die trefkrag van ‘n emosionele bakoond gegee: The Times, News of the World, The Daily Telegraph, Daily Mail.
DIE TRANSVALER se fotograwe het nie minder as drie van die pryse in die jaarlikse wedstryd vir die beste persfoto’s verower nie.
In die wedstryd vir verlede jaar het Pierre Oosthuysen, hooffotograaf van Die Transvaler, die prys vir die beste sportfoto van 1977 verower. Hy ontvang daarvoor ʼn kontantprys van R200.
Die tweede prys in die afdeling vir nuusfoto’s is ook deur ʼn Transvaler-fotograaf, Jack Fenix, ingepalm. Mack van der Walt, ook van Die Transvaler, het die vierde prys in dié afdeling verower.
Ek begin op 6 Februarie1957 by TW Hayne en Gibson, Dagbreekpers as betaalmeester.
Tussen 1966 en 1976 was ek vervoerbestuurder. In daardie tyd kry ek ook addisionele verantwoordelikheid om toesig te hou oor Plaas Marius met die vang van wild, soos impala, wildebeeste, kameelperde, renosters en swartwitpense uit Suidwes-Afrika en om hulle te vervoer na Plaas Marius in Louis Trichardt-distrik.
Dalk is daar iemand wat die een of ander se weergawe kan bevestig of dalk ʼn derde een het om weer te gee.
Soos ek dit onthou, was Jan iewers op ʼn storie uit of nie aan diens nie toe die Coetzees by die kantoor in Doornfontein opgedaag het.
Dit laat my terugdink aan ʼn dag in September 1977 toe ek die passie van my onverwags moes toepas.
Ek was aan die werk in die sportkantoor. Rustig en sonder probleme. Die krieketseisoen was om die draai en daarmee saam "scoops"en goeie krieket.
By Die Transvaler het ek saam met ouens soos Wessel Oosthuizen, Pierre Oosthuizen, Nick van der Linde, Jack Fenix, Johan van Zyl, Glen Lamprecht en Mack van der Walt gewerk. Al was van die ouens òf Transvaler- òf Vaderland-fotograwe, het ons dieselfde donkerkamers gedeel, en baie saam gewerk.
Ek hoop julle kan my help met ʼn foto hieronder wat deur Jack Fenix van Die Vaderland geneem was, in '76 of '77.
HEINRICH
SCHULZE skryf: BELOFTES maak skuld. Karin Pretorius het my reeds knap ná die
Covid-19-pandemie aangepor/aangespreek om iets oor my dae as “Perskorwerknemer”
vir K’rant te skryf.
Vandag poog ek om my skuld te vereffen.
Ek was in 1977 ʼn Perskorwerknemer. Alhoewel nie een van julle my geken het nie, het ek julle en die Perskorkoerante goed geken.
Wyn sal veral onthou word vir sy gemoedelikheid en voorliefde vir ʼn lekker partytjie, waar hy en André Pienaar, ook reeds saliger, hulle kollegas met hul uitbundige ghitaarspel vermaak het.
 |
| 11 November 1974 |
Klik
op https://gpa.eastview.com/dtsa/. Sleutel jou naam of
enige ander woord tussen aanhalingstekens in en siedaar, daar’s almal.
Op
hierdie webwerf is al Die Transvalers van 1938 tot 1987 volledig
gedigitaliseer. Volgens die webwerf is
daar altesame 14 988 eksemplare van die koerant, bestaande uit 310 135 bladsye.
As voorbeeld kan genoem word dat 477 berigte onder die naam Gerhard Burger gevind is.
Maar dis nou moeilik om oor hom skryf, want Essie was ʼn merkwaardige mens, ingewikkeld in sy oënskynlike eenvoud. Daar was nooit nukke of buie of ego nie. As sportskrywer was hy geen grap nie. Hy was in werklikheid een van die spesiale sportskrywers – en ménse onder hulle – in wat toenemend lyk na die laaste betekenisvolle halfeeu van Afrikaanse sportskrywers.
Johan Esterhuizen is Dinsdag, 6 Augustus op Ballito dood ná ‘n kort siekbed, soos syverwant Emile Smith in K’rant geskryf het. Hy het die vorige dag 76 geword. Eers washy tennisskrywer by Hoofstad en Die Transvaler, en het daarna veral as krieketskrywer by The Citizen en Rapport naam gemaak. Hy was sportredakteur van The Citizen, en het ook uitvoerig oor boks en rugby geskryf.
PHILIP DEETLEFS laat weet dat Johan (Essie) Esterhuizen, vermaarde krieketskrywer van Hoofstad, Die Transvaler, The Citizen en Rapport, vanoggend oorlede is.
 |
| Essie |
Sy suster Joey se dogter Rika en háár dogter was by hom en hy was nie alleen nie. Die res van die familie moes terugkeer Vrystaat toe omdat hulle Maandag weer moes werk.
Met my vlug na Johannesburg was ek op ‘n ernstige sending, want daar was twee dinge wat ek graag aan redakteur Harald Pakendorf wou sê: ons het mekaar in 1981 – 43 jaar gelede – laas gesien en dit was met die ‘wêreldscoop’wat ek aan Die Vaderland besorg het met ‘n groot storie uit die Rhodesiese bosoorlog van daardie jare.
Ek het die voorreg gehad om As Burger in 1972 te ontmoet toe hy by ons op die plaas naby Swartruggens kom kuier het. Dit was tydens die Vonsteen-verhoor en my man, Kas van den Bergh, was besig om ʼn boek daaroor te skryf. Hy het adv. Burger oorgenooi om gedagtes met hom oor die verhoor te wissel.
ANDRIES BURGER, seun van advokaat As Burger skryf: my pa is dié week oorlede. Hy sou volgende maand 85 gewees het. Ek probeer ou koerantberigte oor hom kry en vra hulp.
Ek weet daar was destyds berigte oor van die hofsake waarin hy opgetree het, soos die Frans Vonsteen-verhoor in 1972. Daar was ook berigte/artikels oor die moderne vyfkamp waarin hy 'n Springbok was.
Ek sukkel om iets te vind, veral omdat ek in Melbourne, Australia woon. Het u dalk toegang tot argiewe of hulp hiermee? Hierby is 'n skets van Len Lindeque wat na an my pa se hart was. Dit het op 16 Maart 1969 in Dagbreek verskyn.
‘n
Aankondiging is vroeër vandeesmaand met groot verbasing bekend gemaak dat onder
meer Rapport gaan sluit. Net so was
dit in 1970 ‘n groot verrassing toe aankondig is dat die destydse Dagbreek en Die Beeld (nie Beeld nie) gaan amalgameer om Rapport te word.
JOHAN VOSLOO, tóé nog sportverslaggewer by Dagbreek het in Hanekraai, personeelblad van die Afrikaanse Pers Beperk (APB), vertel van sy ervarings toe hy en sy kollegas op 29 Oktober 1970 gehoor het van dié samesmelting. Dit is later in K’rant opgeneem. Klik HIER om sy storie te lees.
PEET VAN STADEN skryf: Vir my was hy die een wat altyd geglimlag het. Nooit nukkerig nie, nooit dikmond nie. Gegewe my herinneringe aan die klimaat in Perskor se koerantkantore diep in die jare sewentig was Dirk Benadé se temperament merkwaardig, eintlik uniek.
Perdewedrenskrywers, soos rugbyskrywers, was altyd maar ʼn eie klomp. Hulle was deel van sportredaksies, selfs oudsportredakteurs soos Wolfie Wolfaardt en Roelf Theunissen. Ons ander het dikwels bespiegel oor hoeveel van die sport daar sou oorbly as weddenskappe by perdebyeenkomste weggevat word. Maar soos met verdedigingsobligasies destyds het fiskale oorwegings die moreles getroef.
Die renskrywers self het oor die debat getree. By die jaarvergadering van die Randse Sportskrywersvereniging het een van hulle kort-kort ʼn perd as een van die Sportsterre van die Jaar benoem. Francois Wolfaardt het selfs een keer sy voorstel – dalk nog vir Principal Boy – met ʼn troefkaart afgesluit: “Boonop, Meneer die Voorsitter, is hierdie perd ʼn dêm goeie Nasionalis!”
Dirk was 'n uiters begaafde sportman wat van jongs af groot potensiaal in rugby en atletiek getoon het. Hy was in standerd 9 toe hy in 1964 vir Die Fakkel Hoërskool, Johannesburg in die Administrateursbeker-eindstryd op Potchefstroom teen Lichtenburg gespeel het. Ongelukkig vir hom, het Die Fakkel met 11-16 verloor.
Dis weer tyd vir lekker kuier by ons volgende reünie van oudwerknemers van Perskor en sy voorgangers (dis nou APB, Dagbreekpers, Voortrekkerpers, Republikeinse Pers, ens). Die reëlingskomitee, onder leiding van voorsitter Harald Pakendorf en bygestaan deur sy gade Aletta, Louise Blake en Madelaine Page, het besluit om vanjaar weer ‘n funksie by dieselfde restourant – die Irish Rock - te hou.
Die saamtrek vind op Sondag 19 Mei 2024 plaas. Die ete begin stiptelik om 12:30. Kom van 11:30 af en kuier eers lekker saam. Daar is ‘n kontantkroeg.
Hy het laat in die jare 1960 by Die Vaderland begin waar hy hom as misdaadverslaggewer onderskei het en lewenslank geesdriftig vertel het van die karakters en ervarings wat hy in daardie wêreld beleef het. Daarna het hy na Die Transvaler se redaksie verskuif waar hy later nagredakteur was tydens die groot tweestryd met Beeld.
 |
| Dr Elise van Staden |
Sy was teen die derde week van Januarie 2024 terug by die huis. Al was sy baie verswak, het sy geen blywende skade opgedoen nie. Haar herstel vorder so goed dat sy sonder hulp stap en baie van haar vorige pligte uitvoer.
Elise het in Desember 1969 by die vroueredaksie van Die Vaderland begin, gesub en algemene verslaggewing gedoen. Sy het ook by Hoofstad gewerk en vroueredaktrise by Die Vaderland geword voordat sy Sarie toe is. Sy het tussenin kinders grootgemaak, skoolgehou en uiteindelik by die Randse Afrikaanse Universiteit gedoseer.
Of een van Koos du Plessis se sangaande nie. Die ergste is ek het nooit rerig daarvan geweet nie totdat Leendert Pieterse jare later vertel en ek nou die dag terloops toe ek Wim van der Berg se K’rantvertelling daaroor raakgelees het.
En tog ken ons mekaar -- meer bepaald ken ek hóm -- lank voordat enige van ons twee joernaliste geword het. Wat my laat dink dat ek miskien my bietjie moet vertel van hoe hy in die koerantwese beland het.
 |
| Tom Buys |
Hy en Len Lindeque het destyds ‘n "rubriek" saam hanteer, genaamd “Só is Hulle". Ek is nie seker of dit in Die Vaderland of Perskorhaan gepubliseer was nie. Ek is opsoek na daardie material -- my pa se artikels en Len se sketse.
Weet iemand dalk waar ek dit kan kry, veral die artikels wat my pa geskryf het.
(Tom was hoofsub en nuusredakteur van Die Vaderland in die vroeë sewentigs. Is daar iemand wat weet of daar 'n argief is waar ou eksemplare van Die Vaderland, Die Transvaler en ander Perskorpublikasies geberg word? K'rant het al heelwat navrae hieroor gehad.--Red.)
Sy was 67. Sy ek haar tandartsman, Dappie, het in Jeffreysbaai gewoon.
Lucia het meer as jaar terug 'n nieroorplanting gehad. Haar broer, Van Rooy van den Bergh, was die skenker.
'n Vorige berig oor Lucia is HIER.
In sy laaste jare het Calvyn stil in Durban gewoon, die stad waar hy in die sewentigs as tydskrifjoernalis sowel as skrywer van stringe avontuurboeke en ʼn horde fotoboekies vir Republikeinse Pers gewerk het. Toe was hy die man na wie jonges soos ek geluister het.