In Rooi Rose se Kersuitgawe van 1971 skryf die blad se redakteur, MARTIE SNYMAN, onder die opskrif “Dit sal ek nooit vergeet nie” soos volg:
FRANS SCHEEPERS, gewese redaksielid van Die Transvaler, skryf: Ja, ek onthou Glenda Kemp baie goed, met liefde en deernis. Ek het haar nooit op die dansvloer met Oupa die reuseslang in aksie gesien nie, maar ek het Glenda, die mooi fyn meisiekind van die Rodeon-Hoërskool op Swartruggens in die destydse Wes-Transvaal goed geken.
Jasper Schellingerhout skryf: Die skrywe van Tjaart Richards oor sy pa Antonie, het my laat dink aan sy “droogheid” as dit by sêgoed kom.
Persfotograwe het dit soms nie te waffers nie. Hulle moet dikwels langs die rugbyveld draf om 'n wendrie te probeer skiet, dan weer 'n gru-toneel van 'n ongeluk op film vaslê. Gelukkig is daar ook die "ligter" oomblikke wat in 'n mate vir die minder lekkeres vergoed. Meegaande foto's van Vaderland-fotograwe het in Junie 1977 in Perskorhaan verskyn.
JAKKIE GROENEWALD skryf: Noudat daar so na Glenda Kemp verwys word ...
NÁ gister se alte lang inleiding stel K’rant HERMAN SNYMAN sonder meer aan die woord. Sy onderstaande bydrae het in Rooi Rose se Kersuitgawe van 1972 onder die kapstok “Dit sal ek nooit vergeet” verskyn. Met die afspeel van die gebeure was Herman Dagbreek en Sondagnuus se Kaapstadse verteenwoordiger.
 |
| Piet Ebersöhn |
LITA KOTZÉ, gewese redaksielid van Transvaler en Noord-Transvaler Metro, skryf: Ek het ‘n paar weke gelede K’rant ontdek toe ek op Google rondgespeel het op soek na iets. Ek het summier ingeskryf. Nou is dit te lekker om elke oggend vroeg my koerant tuis “afgelewer” te kry. Dis net, julle praat van kollegas van só lank terug, dat dit vir my ‘n openbaring is oor watter bekende name in die openbare lewe vroeër in die joernalistiek was. Dit is nietemin ‘n heerlike nostalgiese reis om daagliks te lees wat die “oumanne” gedoen het – hoe hulle die joernalistiek bedryf het. Stout, soms!
BENNIE NEETHLING skryf: Die destydse Verre Noord-Transvaalse Toerismevereniging het by geleentheid ‘n toer vir verslaggewers deur die streek gereël – van Potgietersrus af na Pietersburg, Louis Trichardt, Messina en Tshipise, waar ons eerste oornag het. En die laaste dag deur Tzaneen en Magoebaskloof, afgesluit met ‘n besoek aan die Universiteit van die Noorde naby Pietersburg. Op die “leeu se rug” is oorlede Jaap de Bruyn, ‘n politieke verslaggewer van Die
PHILIP DEETLEFS het dié foto opgespoor en aangestuur: André de Bruyn was in die jare sewentig en tagtig 'n gerespekteerde militêre korrespondent by Die Vaderland en later by Die Republikein in Windhoek. Dit was tydens die klimaks van die sg grensoorlog dat André Windhoek toe gekom het om as militêre korrespondent "nader aan die vuur" te kon staan. André het baie gou baie lief geword vir Namibië. Swakopmund, waar hy hier op die pier sit en lees was een van
FRIKKIE VAN DER WALT skryf: Op ‘n dag stap ek en The Star se misdaadversaggewer, Alan Hardy, op pad na ‘n misdaadkonferensie in John Vorsterplein met die trappe op en kry ons ‘n plas bloed op die trappe. Alan wonder of dit ‘n ongeluk- of aanrandingslagoffer se stille getuienis is.
MARIE LINDEQUE-REINECKE skryf: Drie en dertig jaar ná sy dood word Len Lindeque vir die eerste keer oupa.
AMANDA BOTHA skryf: Wat vir my veral groot vreugde verskaf het, was dat my notas en sekere berigte kon help om ‘n deeltjie van die politieke geskiedenis van die 1970’s en 1980’s aan te teken in die eerste twee boeke van die oudpolitikus, Japie Basson.
GERT COETZEE skryf: Ek was agt toe ons Krugersdorp toe trek. Ons was in die Dopperkerk agter die dam en standbeelde, oorkant die koshuis van die Hoërskool Monument, en ons predikant was doktor Willem de Klerk.
PHILIP DEETLEFS skryf: So sewe jaar gelede het ek saam met Nic Kruger en 'n klomp ander vriende van die Republiek die sandpad aangepak al langs die see van Walvisbaai na Conception Baai. Conceptionbaai is so halfpad af na Luderitz, maar daar is nie 'n pad nie. Jy moet oor die duinesee ry.
 |
| Johann Liebenberg |
 |
| Willie Havenga |
Navrae is al ontvang oor die grootte van K’rant en die vertoning daarvan op ‘n rekenaarskerm. Die belangrikste vraag is of die letters groter gemaak kan word.
 |
| Add caption |
AMANDA BOTHA skryf: Nou en dan kry ek die geleentheid om te besin oor my loopbaan in die joernalistiek wat oor vier dekades loop. ‘n Loopbaan wat verskeie systraatjies bewandel het, maar altyd gewortel was in dissipline van die joernalistiek. As ek terugkyk – en soms die geleentheid kry om bestek op te neem, is ek so dankbaar vir die voorreg om in so ‘n beroep te kon staan.
Die koevert hieronder het verlede week vir die eerste keer onder elke storie in K'rant verskyn. Die idee is dat lesers met een klik by 'n epos-skerm uitkom waardeur hulle 'n brief aan 'n redakteur van K'rant kan stuur.
LALA WAHL skryf: Genade, dit is tog so genotvol en meestal komies om na ons ou koerantjare teruggevoer te word!
JOE VAN BUUREN skryf: Ek sien Johann “Essie” Esterhuizen vra waar Alwyn Strydom hom deesdae bevind.
LALA WAHL skryf: Bennie Neethling se fotoversameling (klik HIER) is nou wraggies spesiaal en kosbaar!
BENNIE NEETHLINGH skryf: Die bokstoneel in die middel is ‘n foto wat ek in die vroeë jare sestig in Pretoria vir Die Transvaler geneem het. Dit was die universiteitsbokskampioenskap en die hoofgeveg van die aand.
'n Advertensieman van Die Vaderland sal liewer op 'n Vrydag stokkiesdraai of siekspeel as om met 'n wit hemp werk toe te kom. Want Vrydag is Hempdag.
RIKA VAN GRAAN skryf: Dis met weemoed dat ek Hans Lombard se stories gelees het. Dit het my onwillekeurig laat terugdink aan my vriendskap met hom 1972. ’n Ware en beter vriend kon geen mens voor vra nie!
JOE VAN BUUREN skryf: André van der Merwe se voortydige dood het my herinner aan die tyd toe ek en hy saam oor ‘n storie verslag gedoen het.
In Part 1, SUZANNE BRENNER related the background to her appointment as editor of DARLING and the uproar that ensued. Accepting the position on condition she could move the magazine to Johannesburg, it came at a price she’d not really given much thought to. For some it might have been a slight inconvenience, but for Suzanne it meant overcoming a real phobia – her fear of flying.
JOHAN ESTERHUIZEN skryf: Lala se foto's van Alwyn Strydom se afskeid (wat ek jammer is ek het gemis as ek so daarna kyk) het my laat terugdink aan iets wat Alwyn gedoen het wat (waarskynlik) nog nooit in die geskiedenis van die wêreld geëwenaar is nie.