In Troyville het ons baie lief en leed gedeel en die manne was maar te gewillig om my aan die mooi sowel as die skadukant van Hillbrow en Berea voor te stel.
In die laat sewentigs was daar niks so lekker soos om nagskof te werk en dan steeds Hillbrow toe te kon gaan om deur Exclusive Books te drentel tot die vaak ‘n mens huistoe gedryf het nie.
Ons het ook gereeld vir Laurika Rauch en ander kunstenaars, wat toe nog gehoop het om naam te maak, gaan luister. Ek onthou Laurika het graag Jacques Brell-liedjies gesing en dit was vir my baie mooi!

Ontkleedans klink nie so lekker soos strip show nie. Arme Oom Angel spin seker rond in sy graf?

Maar dis toe Vanessa se vrouewales wat die broer, ‘n mielieboer van Viljoenskroon, se voete skoon onder hom uitgeslaan het.
Vir die res van sy verblyf in Johannesburg het hy nie weer een keer saam met ons uitgegaan nie. Hy is elke aand terug om vir Vanessa te gaan “bestudeer” en dit was met ‘n swaar hart wat hy uiteindelik die pad teruggevat het Viljoenskroon toe.