Volgende reünie ly nie skipbreuk

K’rant was Vrydagoggend skaars op straat toe Piet Ebersöhn laat weet het dat volgende jaar se Perskor-reünie gewis op die kalender is. Die borgskap vir die bymekaarkomslag is selfs reeds bevestig ook!

Piet, wie dit elke jaar gereël het en nou gaan verhuis, het laat weet dat niemand onvervangbaar is nie.

Die komitee in wie se bekwame hande die reëlings is, bestaan uit

• Harald Pakendorf (voorsitter), 
• Louise Blake en 
• Margaret Lombard.

Snuffel in Perskor se solder

REDAKTEUR PHILIP DEETLEFS skryf: Die afgelope week of drie was daar ‘n merkbare opflikkering in die bydrae-tempo vir K’rant en wat die redaksie hoog op prys stel.

Karin Pretorius vertel dat dit haar gryser wordende grysstof goed stimuleer om terug te dink aan die dae toe sy in Perskor se diens was.

Die maklike manier om aan die oudkollegas se doene en dinge herinner te word, is om op die ouer stories hier regs op die blad te klik om te lees waaroor ander mense die afgelope jare geskryf het. Met elke klik is daar ‘n vars bondel ou stories om te lees en die grysstof los te wikkel.

Prins met straler na Salisbury, per bode in Doornfontein

KARIN PRETORIUS skryf: Joernaalmeester Japie Bosch se artikel oor die belangrikheid van bodediens in die verlede vir die vervoer van filmrolletjies van ‘n lughawe na die koerant, was baie insiggewend. Soos hy opgemerk het was dit ook my voorland vanuit Salisbury, Rhodesië waaroor ek berig het.

Kourierdiens per spoedpos vanaf die lughawe het ek gou besef was glad nie betroubaar of eers met ‘n spoed nie. Dit was in ieder geval dieselfde vliegtuig wat ‘n ‘bode’ sou gebruik om my filmrolletjie goedgunstig te vervoer. Dan was daar nog die doeaneklaring in Salisbury en Johannesburg en dit was ‘n nagmerrie. Die meeste van die tyd het die pakkie films net verlore gegaan.

Twee kanse van 'n leeftyd op een dag

MAUREEN (Heyl) SWART skryf: Dit was 'n kans van 'n leeftyd wat my te beurt geval het -- om een van die bekendste en skatrykste vroue ter wêreld te kon ontmoet. Sy? Niemand anders as Bridget Oppenheimer nie. Nogal in haar pragwoning op die sprokiesmooi Brenthurst-landgoed in Parktown. Die jaar was 1971.

Die geleentheid? 'n Persaankondiging oor 'n fondsinsamelingsprojek van die destydse Suiderkruisfonds. Die aankondiging sou in die Oppenheimer-woning gedoen word.

Die fonds is in 1969 gestig (sommige bronne sê 1968), onder leiding van Elizabeth Albrecht, gedurende die tyd van die Suid-Afrikaanse Grensoorlog (Bosoorlog) in die sestiger- tot laat jare tagtig. Die doel daarvan was om geld in te samel vir geriewe op die grens en sodoende die lewe vir ons soldate makliker te maak.

Gert van der Walt oorlede

GERT VAN DER WALT is onlangs oorlede, het Gerhard Kleijn laat weet.

Hy was destyds betrokke by Hoofstad en Oggendblad se advertensieafdeling, waar sy broer die nuusredakteur was.

Gert en Tok Grobler het later 'n reklameagentskap begin en was verantwoordelik vir menige legendariese persuitstappies. Hulle het ook TV-reekse, soos Maak 'n Las, vervaardig.

Marius Janssonius oorlede

PIET PIENAAR skryf: Ek het ‘n foto van oud-Vaderlander Marius Janssonius in ‘n K’rant-berig opgemerk.

Marius is so drie jaar gelede oorlede. Hy het by sy dogter in Pretoria gebly. Hy het blykbaar, toe hy alleen tuis was, iets uit die swembad wou haal en vooroor in die water geval. Daar word vermoed dat sy hart gaan staan het. Dit was in die winter.

In 1988 het ek van Perskor na Sentrapers in Ficksburg geskuif. Marius was die bestuurder van die drukkery (wat voorheen aan hom behoort het.)

Paleis tuimel inmekaar ná Martini

HANLIE (Swanepoel) VORNBERG skryf: Maureen Swart skryf dat wanneer sy blitsvinnig kyk, die fassade van die Sans Souci hotel haar aan ´n kasteel laat dink (Klik HIER). Na hierdie liefdesbetuiging moes ek terugdink aan die tyd toe ons twee daar gewoon het.

Ons het albei uit ander provinsies gekom om die joernalisteskool by te woon en het aan die begin geen huisvesting gehad nie.

As Kapenaar met Tafelberg en die see elke dag voor my neus, het ek die Sans Souci en kontrei nie besonder esteties gevind nie!

Maureen kon nog ´n kamer met badkamer bekostig, maar ek moes my ablusies in die gang met die hoipolloi deel.

Strippers sit Mej Kaalbas op voorblad

PIET PIENAAR van Bloemfontein het laat weet dat hy baie bly is dat hy op ‘n dag Perskor geGoogle het en so op K’rant se spoor gekom het. Hy sê omdat hy in Kroonstad was, is slegs van die name wat hy op K’rant se webjoernaal sien vir hom bekend, behalwe Bennie Neethling en oorlede tannie Tienie Serfontein vir wie hy geken het.

Hy vertel ook wanneer hulle Perskor in Doornfontein uit die Vrystaat moes besoek, hulle so gou moontlik probeer wegkom het uit vrees dat hulle dalk vir mnr Koos Buitendag sou raakloop. Hy het gehoor mnr Buitendag “fire” sommer enigiemand wat lyk asof hy nie werk nie. Hulle het soms die Posteparade gaan haal of ink daar by Oom Frikkie Liebenberg (hy hoop hy onthou oom Frikkie se naam reg) gaan haal. Vegkop was darem ‘n skuilplek.

Nostalgiese verlange na die tegnologie

KARIN PRETORIUS skryf: K’rant se joernaalmeester, Japie Bosch, het onlangs na my Rhodesiese artikel verwys waarin ek skryf oor die moderne elektronika wat ons oudjoenaliste nie beskore was nie.

Dit het my herinner aan die troue van min PK van der Byl – minister van vervoer, krag en poswese in Zimbabwe-Rhodesië – met prinses Charlotte von Liechtenstein, op Vrydag 31 Augustus 1979 in Waldstein in Oostenryk.

Dit was een van die mees intensiewe en uitputtende artikels – geestelik en fisiek –wat ek nóg vir Rooi Rose moes skryf, hoofsaaklik vanweë die gebrek aan ‘n iPad, selfoon en die internet waarna Maureen Swart in haar interessante artikel ook verwys.

Melkkoerant dra vrug

RUDIE VAN RENSBURG, ‘n stigtersredakteur van Bloemnuus skryf in 2013 in Bloemnuus: Dit was ’n sprong in die donker. Ons het nie geweet wat vir ons voorlê nie, nie hoe diep die afgrond is nie en ook nie hoe steil die bult gaan wees om weer bo uit te kom nie. Bloemnuus was die eerste gratis koerant in die Vrystaat -- ’n onbekende en gevaarlike terrein vir drie platsak joernaliste sonder enige sake-ondervinding.

Maar ek, Emile Terblanche en Johan Coertzen het oë toegeknyp, onbevange gespring en gehoop vir die beste – dat daardie sprong die moeite werd was, word vandeesmaand bevestig met Bloemnuus se een-en-dertigste verjaardag.

Alle paaie lei na Vegkop en die Sans Souci

MAUREEN (Heyl) SWART skryf: Lorraine Viljoen se navraag, Herinneringe gesoek oor ou Perskor-gebou in Doornfontein, het my op 'n kubertoer na ou Perskor-landmerke van Japie Bosch laat klik, en daar beland ek toe in 'n ander wêreld, 'n ander era.

Bo en behalwe die ou Perskor-gebou, sluit die landmerke ook onder meer in: Voortrekkerpers in Braamfontein, Vegkop en die Sans Souci-hotel. (Klik HIER)

Ek kon my oë nie glo toe ek op een van die landmerk-foto's daai einste boom sien waaroor ek in Buks se spook loop steeds (klik HIER) geskryf het nie! Dié boom is in Napierweg naby die Sans Souci, waarvan daar ook 'n foto op die kuberroete is.

Bruce het die orrel gedraai

HANLIE (Swanepoel) VORNBERG skryf: Die eerste twee of drie maande gedurende ons opleiding in Hermie Hendriks se joenalisteskool het ek en Maureen Swart in die Sance Souci hotel gewoon.

Saans wanneer die son water trek, het die groot koerantbulle op die hotel toegesak om te ontspan en die dag se stories te bespreek.

Ons het hier die gesoute koerantlui bewonder en gerespekteer hoewel sommige van die snoeshane ons met snydende ironie bejeën het.

Johann was een van ons

HANLIE (Swanepoel) VORNBERG skryf: Ons stap op dié stadium van ons lewe reeds in die sinkende lig en wanneer ´n oud kollega sterf word dit donker vir ´n wyle.

Johann Britz was deel van ons groepie van agt wat in die sewentiger jare in Hermie Hendriks se joernalisteskool was.

Ons was ´n klein groepie met groot planne en ambisie. Ons was jonk en het vir alles kans gesien.

Ons was deels baie verskillend, maar het EEN ding gemeen gehad. Ons wou almal skryf!

Nuwe naam vir Perskor-gebou maak nie sin nie

PIET EBERSÖHN skryf: Dis nou seker nie wat die Universiteit van Johannesburg wil verneem nie, maar die belaglike “hernoeming” van die ou Perskorgebou laat my sommer in my pap stik.

As hulle soveel in die geskiedenis van die gebou belanggestel het, sou hulle geweet het dat Willem de Klerk, Dirk Richard en Harald Pakendorf UIT DIE GEBOU UIT voorvegters vir die huidige bedeling was. Dis geen geheim nie en is wyd gepubliseer.

Johann se dood skok

MAUREEN (Heyl) SWART skryf: Ek was baie geskok toe ek vanoggend van Johann Britz se dood lees, en baie hartseer. Een van ons pelle in die joernaliste-skool.

My innige simpatie aan sy familie en vriende.

Johan Britz oorlede

JOHANN BRITZ, oud-Hoofstadter en een van die studente van die APB se joernalisteskool in 1970, is op 6 Augustus 2016 ná ‘n beroerte oorlede, het Anina Roux laat weet.

Johann het by ‘n aantal publikasies gewerk. Hy was onder meer ook stemkunstenaar en radio-omroeper. Berig HIER.

Kwarts-uitgewers het getwiet dat Johann verlede jaar ‘n boek Wie is Gottlieb? uitgegee het en onlangs ook 'n novelle, Blink Twice for Murder.

Frans Aucamp oorlede

GERHARD KLEIJN het laat weet dat Frans Aucamp Saterdag oorlede is. Hy was ‘n deurtrapte Perskor-veteraan en was die laaste redakteur van Metro in Pretoria, wat uit die asse van Die Transvaler opgediep is.

Francois het ‘n koerant op Tzaneen, Die Bulletin, begin en die afgelope aantal jare suksesvol as eienaar/redakteur bedryf.

Herinneringe gesoek oor Perskor-gebou in Doornfontein

LORRAINE VILJOEN skryf: Ek het die berig in K'rant “’n Kubertoer na ou Perskor-landmerke” gelees. (Klik Hier.)

Ek is tans besig om navorsing te doen oor die Perskorgebou in Doornfontein wat 'n paar jaar gelede deur die Universiteit van Johannesburg gekoop is. Die gebou is opgeknap en word nou deur die universiteit gebruik. As deel van 'n “hernoemingsproses” is die gebou vanjaar venoem na Percy Qoboza, voormalige redakteur van The World, en Aggrey Klaaste, voormalige redakteur van Sowetan. Dit staan nou bekend as die Q/K Building.

Slang-passasiers om vrou op haar plek te sit

MAUREEN (Heyl) SWART skryf: Ek wat my lewe lank al 'n doodse vrees vir slange het, het toe sommer twee keer grieselrige ervarings met hulle gehad terwyl ek 'n algemene verslaggeefster by Die Vaderland was.

Oor die een wedervaring het ek reeds geskryf: Slange-hel in die wildtuin (22-5-15) Klik Hier.

Die ander een het gebeur toe ek en 'n fotograaf (ek verswyg liefs sy naam) een middag vir 'n storie in die Johannesburgse middestad was.

Hy was die dag kwaad vir sy vrou. Erg omgekrap!

Terreur dwing Perskor tot koerierdiens

JAPIE BOSCH skryf: Maureen (Heyl) Swart se storie oor Hoe het ons dit oorleef? het my teruggevoer na ‘n storie van Karin Pretorius in K’rant ‘n tyd gelede. Daarin vertel sy van die “beslommernis om films vanuit Rhodesië te versend”. Sy het verduidelik dat dit “die prosedure was om iemand by die Salisbury-lughawe op ‘n vlug na Johannesburg te gaan teiken wat bereid was om jou rolletjies film saam te neem en te oorhandig aan iemand van die koerant wat homself by die Lughawe Jan Smuts sou identifiseer”. LEES HIER.

Dié metode was nie net ‘n beslommernis nie, dit was ‘n onding wat dikwels groot verleentheid by Die Vaderland (en miskien ander Perskor-koerante) se verteenwoordigers in buitekantore veroorsaak het.