KARIN PRETORIUS skryf: Wat was pa en ma nie trots op hul 13-jarige langbeenmeisiekind wat die skole-byeenkoms in Durban vir 55-treemeisiesvryslag 0-14 gewen het nie en daarmee in 1958 haar junior Noord-Transvaal-kleure vir swem verwerf het! Die pragtige donkerblou sakwapen met die rooi disablommetjie was tog almal se trots.Maar, die Oos-Transvaalse beampte wat voor ma op die paviljoen in die bloedige Durban-son gesit het, het nie dieselfde sentiment gedeel nie.
Met die wegspring het ma haar sambreel opgevou – vergeet die son – en hierdie beampte met ‘n ritmiese ‘swem my kind, swem my kind’ skuins oor die skouer geslaan . Toe ek die eindpunt bereik, het hy blykbaar omgedraai en aan ma gesê: mevrou, ek hoop jou dogter swem net in een resies!Hierna is ek in dieselfde jaar as die Suid-Afrikaanse kampioen in die Vaalrivier-halfmyl, asook die
Buffelsrivier-halfmyl in Oos-Londen gekroon, waarvan die twee grootste bekers hiernaas getuig.
Ons het dag na dag by die Hillcrest-swembad in Pretoria geoefen en ek onthou een aand in Oktober 1957 toe ons aantree vir ‘n kampioenskap-resies en net voor die skoot klap, toe sien iemand die eerste Russiese spoetniek in die hemelruim verbykom. Ons het net daar gestop om eers hierdie lugruim-wonder te aanskou en toe weer aangetree vir die resies.
Ek was ná skool ook deel van die Universiteit Pretoria se swemspan.As langafstandswemmer het ek 5 myl per dag geoefen. Nou sukkel ek by die gim om ‘n paar lengtes van die swembad te swem! Hoe het die ouderdom 'n mens nie ingehaal nie!
Gelukkig bied K’rant 'n mens die geleentheid om deur jou fotoalbum te blaai en terwyl jy die bruin stof van jou album afvee, blink poets jy weer die grysstof.
