Ek was redakteur van die Afrikaanse weekblad, Die Nataller, waarvan
Gerdener terloops self die stigter-redakteur was. Gerdener was minister van binnelandse sake en leier van die NP in Natal toe die episode hom afgespeel het.
Theo Gerdener Foto: Die Burger |
Ek het Gerdener kort voor saktyd gebel en hom met die storie gekonfronteer.
Hy was woedend en wou dit nie ontken of bevestig nie. Hy het gedreig dat as ek dit sou durf waag om te publiseer, hy vir seker sou sorg dat ek die volgende dag op straat sou wees.
Ek het die stang vasgebyt en laat waai. Daarna was die storie ook in al wat 'n dagblad en Sondagblad is onder groot opskrifte.
Marius Jooste |
Die Nataller, soos hy in Januarie 1965 gelyk het. |
"Wat vang jy met Gerdener aan?", wou hy weet.
Ek het hom mooi in die prentjie gebring en toe gewag vir die byl om te val.
Maar Jooste was tjoepstil aan die ander kant.
Ek het, met wat seker maar 'n taamlik bewerige stem was, gevra of ek afgedank is.
Jooste het net gesnork. "Ek stel redakteurs aan en dank hulle af. G'n ministertjie doen dit namens my nie!"
Dit was die einde van die storie wat my betref. Gerdener is geopereer en alles is bevestig. Hy's kort daarna uit die Kabinet maar het goed herstel en later die Demokratiese Party gestig.
Ek het hom later weer ontmoet maar hy het geen melding gemaak van die gebeure nie. Hy was klaarblyklik weer sy ou self.