Die drukkersduiwel het K’rant besoek in die gewaad van Philip, die kopskrywer.
Hillbrow se brandweer was nie die eerste brandweerstasie in Johannesburg nie, maar wel een van die eerstes.
Die duiwel vra nederig om verskoning! - Red
25.8.18
23.8.18
Hillbrow ontbeen (Deel III van III)
Hillbrow se brandweer was eerste in Goudstad
22.8.18
Hillbrow ontbeen (Deel II van III)
Perskebome het op Hillbrow se sypaadjies gegroei
21.8.18
Hillbrow ontbeen (Deel I van III)
Hillbrow was doerie jare soveel van ons se tuiste en speelplek. Maureen Swart dink ook met groot nostalgie terug aan die “goeie” ou dae in Hillbrow. Sy het deeglik navorsing oor die Brow gedoen en deel dit met ons oor drie aflewerings. Vandag is die eerste hoofstuk. Terloops, die verwysingsbronne kom aan die einde van die laaste aflewering.
MAUREEN (HEYL) SWART skryf: Spyt kom altyd te laat. Dit besef ek vir die ontelbaarste keer in my lewe toe ek 'n foto van die Berea‐brandweerstasie op Google sien. Op die hoek van Mitchell‐ en Banketstraat, en op die grens tussen Berea en Hillbrow, staan hierdie brandweerstasie.
Terwyl ek in Hillbrow gewoon het ‐‐ 'n sug van nostalgie ‐‐ was dié gebou dikwels op my staproete vir oefening, baie lank voordat Fitbits die lewenslig aanskou het. Dan het ek met die onkundige ongeërgdheid van 'n jongmens gedink: "Cute" plekkie; dit lyk soos 'n pophuis. Min wetende dat dit inderdaad Die Pophuis genoem word, omdat die boustyl dit die voorkoms van 'n pophuis gee. Eers 'n leeftyd later het ek geleer ('n mens is nooit te oud om te leer nie) dat die boustyl nogal 'n mondvol is: Neo‐barok‐Edwardiaans.)
Nou hoe pas spytigheid in die prentjie?:
Hillbrow met al sy nostalgie herroep
MAUREEN (HEYL) SWART skryf: Spyt kom altyd te laat. Dit besef ek vir die ontelbaarste keer in my lewe toe ek 'n foto van die Berea‐brandweerstasie op Google sien. Op die hoek van Mitchell‐ en Banketstraat, en op die grens tussen Berea en Hillbrow, staan hierdie brandweerstasie.
Terwyl ek in Hillbrow gewoon het ‐‐ 'n sug van nostalgie ‐‐ was dié gebou dikwels op my staproete vir oefening, baie lank voordat Fitbits die lewenslig aanskou het. Dan het ek met die onkundige ongeërgdheid van 'n jongmens gedink: "Cute" plekkie; dit lyk soos 'n pophuis. Min wetende dat dit inderdaad Die Pophuis genoem word, omdat die boustyl dit die voorkoms van 'n pophuis gee. Eers 'n leeftyd later het ek geleer ('n mens is nooit te oud om te leer nie) dat die boustyl nogal 'n mondvol is: Neo‐barok‐Edwardiaans.)
Nou hoe pas spytigheid in die prentjie?:
15.8.18
Verkragting vir die pret
JASPER SCHELLINGERHOUT skryf: Maureen Swart se bydrae oor die “maritieme”-episode sal my nooit laat vergeet van die vertaling wat eendag op my lessenaar in Die Vaderland se subkantoor beland het nie. Nog in Aucklandpark se dae.
So ‘n jong penkop-verslaggewer, ‘n dame wat soms met ‘n pas-uit-die-stortpapnatkop op kantoor opgedaag het, was die skepper van dié vertaling.
So ‘n jong penkop-verslaggewer, ‘n dame wat soms met ‘n pas-uit-die-stortpapnatkop op kantoor opgedaag het, was die skepper van dié vertaling.
Teken in op:
Plasings (Atom)