Die Hollander met die hoekige van

HANLIE-SWANEPOEL VORNBERG skryf: Omdat ek Jasper Schellingerhout se stories so geniet, het ek in sy "verlede" gaan delf, na ou foto's gekyk en toe besef ons was wraggies ´n paar maande lank bure in Linden.

Ek en Richard, my man, het pas voor die geboorte van ons eerste kind by die Katberg-woonstelle ingetrek en die Schellingerhouts het ´n kort rukkie reg langs ons gewoon.

Daarna is hulle weg en het Pierre Oosthuizen, fotograaf by Die Vaderland, hulle woonstel oorgeneem.

Wie onthou vir Lucas Maree uit sy Oggendblad-dae?

Lucas Maree

CARLA VAN DER SPUY skryf: Ek wonder of een van K´rant se lesers my dalk kan help?

Lucas Maree het ‘n rukkie vir Oggendblad as 'n fotograaf gewerk. Ek lewer bydraes vir die Liedjieboek (die 50 gewildste liedjies in Afrikaans). Lucas se “Miljoen” is natuurlik een van die groot gunstelinge.

Het enigiemand dalk ‘n storie oor hom en sy koerantdae? Iemand wat hom as kollega geken het?

Laat weet asseblief gerus by 082/895-3200 of carlavanderspuy@gmail.com of inbox my asb op Facebook. Ek sal enige storie baie waardeer.

Tokkelossie maak vir Roger bang

HANLIE SWANEPOEL-VORNBERG skryf: Martie Snyman, in die jare sewentig, redaktrise van Rooi Rose, het in die Vrystaat grootgeword en kon Sotho vlot praat.

Sy kon iemand in dié taal vlei, vloek en behoorlik die Leviete voorlees.

Ons het almal groot respek gehad vir Martie. Sy kon jou meesleur met haar bruisende geesdrif, maar ook summier op jou plek sit wanneer iets haar nie gepas het nie.

Buks se spook loop steeds

MAUREEN (HEYL) SWART skryf: Allerheerlikste verrassing toe Hanlie (Swanepoel) Vornberg my van K'rant vertel! Ek was ook een van die agt wat destyds die joernalisteskool bygewoon het. Toendertyd was ek Maureen Heyl, maar nou is my van Swart.

Dit was een van die gelukkigste tye van my lewe en hoe ouer ek word, hoe meer dink ek aan daardie tyd terug. Ons was toe nog sterk en gesond, sonder plooie en met die vooruitsig van en 'n naïewe vertroue in 'n lang, gelukkige toekoms.

Ai!

Stukkies en brokkies uit Hanlie se onderlaai

HANLIE SWANEPOEL-VORNBERG skryf: Sedert ek meer gereeld in my pers-verlede rondsnuffel, glip daar weer laaitjies in my geheue oop.

Soos die dag toe die hooffotograaf van die Vaderland, Wessel Oosthuizen, ons vertel hy het vakansie geneem om Viëtnam toe te vlieg om oor die oorlog te gaan berig.

"Hete my kind," het sy geskokte ma oor sy planne kommentaar gelewer, "kan jy nie soos ander mense se kinders in Durban gaan vakansie hou nie!"

Só is Terrie, die terroris, gebore

 JAPIE BOSCH skryf: In 1956 was ek in die koerant. In Die Vaderland. Dit was ‘n groot ding as jy in die koerant was. Jou ma koop 'n klomp koerante en maak knipsels en die kinders by die skool vertel jou hulle het dit gesien. Jy kry status. Twintig jaar later het dié einste foto ‘n onverwagse nadraai gehad toe ‘n terroris gebore is.

By ons laerskool in Johannesburg was daar ‘n “kunsuitstalling” van die kinders se handewerk deur die jaar. Die klok het pas vir kleinpouse gelui toe ek en vriend Abel Coetzee (albei in st 3 en 10 jaar oud) op pad speelgrond toe is. ‘n Hand het my aan skouer gevat en ‘n stem het gevra: “Waar is jou “kunswerk? ’” Dit was Charles Pienaar, ‘n vriend van my ouers en ‘n fotograaf by Die Vaderland. Dit was bloot toeval dat hy my raakgeloop het.

Die swerfjare van Charl Thom

CHARL THOM skryf: Jasper se storie oor sy gesprek met Marius Jooste oor eersgenoemde se planne om by Rooi Rose te gaan werk, het my lang stilte wat K'rant betref so effens verbreek.

Toe ek destyds uit Die Vaderland se hoofredaksie bedank het om redakteur te word van Die Kamer van Mynwese se koerante, Mining News en Die Mynblad, het die grootbaas my ook laat roep. Dit was redelik kort nadat Harald Pakendorf ingebring is as mederedakteur saam met Dirk Richard. Ons het wel deeglik besef dat die reëling tydelik is en dat Oom Dirk se dae getel was.

Die groot oom sink my Rose-droom

JASPER SCHELLINGERHOUT skryf: Na aanleiding van Hanlie Swanepoel-Vornberg se skrywe oor die oumaskap wat Rooi Rose by ‘n nuwer aanskyn uitgebring het, het ek gedink aan ‘n trippie in die middel-70’s uit die Oos-Kaap, waar ek vakansie gehou het, na Durban vir ‘n onderhoud by die einste Rooi Rose:

Jare gelede vat my waagmoed om my joernalistieke loopbaan ‘n nuwe dimensie te gee, my deur die gevaarlike paaie van die ou Ciskei en Transkei na Durban. Dit was waag-ry. Almal het grootoog gewaarsku teen ry in daardie jare deur die Transkei. Vrystaat om en oor Lesotho was die meeste se keuse as jy in Durban wou uitkom van hier uit die suide.