Operasie Krokodil – September 1970

PAUL KRUGER (destyds by Die Vaderland) skryf: Hierdie is die storie van die dag toe ek en fotograaf Gerrie Fourie oornag veldwagters van die destydse Natalse Parkeraad geword het.

Dit het alles begin met ‘n kort beriggie oor die teisterende droogte in die noorde van Zoeloeland. Verskeie riviere wat in die St Luciameer uitmond, het heeltemal opgedroog met net hier en daar ‘n seekoeigat en ‘n verdwaalde kuil wat nog ‘n bietjie water gehou het.

Die Vaderland word mondig

GUSTAF PIENAAR van Vleesbaai naby Mosselbaai het hierdie juweel van ´n stukkie Perskor-geskiedenis met 'n vraag of drie aangestuur. Hy skryf: Ek versamel op ‘n beskeie skaal Africana en spits my veral toe op getekende boeke en die handtekeninge van mense wat veral in die Afrikaanse leefwêreld uitgeblink het.

Onlangs het ek ‘n eksemplaar bekom van “Die Vaderland Gedenkalbum”, saamgestel deur ene Rud P Visser, wat in 1957 die “mondigwording” van dié koerant as ‘n dagblad asook die totstandkoming van die Afrikaanse Pers in 1936 herdenk het. Die betrokke eksemplaar het volgens die verkoper behoort aan Theo Greyling wat straks gedurende die laat 1970’s en vroeg 1980’s hoof van radionuus by die SAUK was. Ek het so skramsweg met hom te make gehad tydens my jare by die Afrikaanse Radiodiens (1972 -1983).

Jac herrys uit die dode

Weens ‘n misverstand het Jac de Vries se naam op die lys van afgestorwe kollegas beland en die redaksie vra groot om verskoning vir die ongerief wat dit moes veroorsaak het aan Jac en almal wat hom geken het. --  Red)

JAC DE VRIES, voormalige politieke korrespondent van Die Vaderland en adjunk-redakteur van Oggendblad, skryf: Wat doen `n mens as jy in `n betroubare publikasie soos K`RANT lees jy is oorlede? Glo jy dit? Gelukkig was ek lank genoeg 'n joernalis om ook hierdie stelling met `n gesonde maat skeptisisme te benader.

Ek dink die oorsaak daarvan was dat ek kontak verloor het met al my ou Perskor-kollegas ná die sluiting van die koerante in 1983. En as jy spoorloos raak, moet jy mos dood wees ...

Ou Dinges se rooi verklap sy kamerverlaat

JASPER SCHELLINGERHOUT skryf: Ek sal hom op hierdie openbare leesskerm maar liefs ‘Ou Dinges’ noem. Dis veiliger en só bou ek terselfdertyd ‘n stukkie misterie in hierdie ware storie in.

Ou Dinges was ‘n Vaderland-man voor Doornfontein se dae. ‘n Kollega. Hy’t in die omte van Brixton gewoon en dus nie ver van Aucklandpark af nie. Hy kon etenstyd, as die inklinasie daar was vir ‘n brekie weg uit die kantoor, gou huis toe wikkel en dan weer betyds terug wees. Dinges se dinge het met reëlmaat só verloop: “Net gou huis toe skiet. Netnou trug.” En dan was hy afwesig.

Johann tel ou drade met vreugde op

JOHANN BRITZ skryf: Ek kan dit byna nie glo nie. Nou kan my naam ook seker by die lys van 'oudgediendes' gevoeg word, met groete aan al die ou bekendes.

Ek sluit 'n kopie in van 'n knipsel uit Die Vaderland van 2 Junie 1970. Dis ons klompie van wie Maureen geskryf het in die nuutste (en my eerste!) uitgawe van K'rant wat ek danksy Anina Roux ontvang het. Wonder dikwels wat van almal geword het.

Die diep onthou

PIET ROOS skryf: Ek sien Anina Roux se foto hieronder en ek onthou in 1974 het sy in die woonstelblok neffens ons in Linden gebly. Ek en Marieta was pas getroud en het in Linden ingetrek.

Ons wortels lê baie dieper. My skoonfamilie het op Vrede in die Vrystaat gewoon so 'n blok van die huis waar Anina en haar eks, Dick, gewoon het. Dick is later in die huis aangeval en vermoor.